Hoe groot is jouw hart...?!

Gepubliceerd op 16 juni 2022 om 15:35

Helpen, helpen, helpen…

Vanochtend sprak ik mijn klant, Monique, weer. Ze had een paar intensieve weken achter de rug. Haar hoogbejaarde vader werd acuut opgenomen met een blinde darm ontsteking, haar moeder bleef thuis achter, ontredderd. En Monique voelde zich genoodzaakt voor haar moeder te zorgen. Dus hup, twee-en-half uur in de auto naar Groningen en zichzelf geïnstalleerd bij ma in huis.

Nooit goed genoeg…

Nu, twee weken later, is ze weer thuis. Doodmoe! Ritjes naar haar vader in het ziekenhuis, haar moeder verzorgen. Eten koken, wasjes draaien, boodschappen doen, contact met het ziekenhuis en de hele familie. Haar moeder blijkt toch erg hulpbehoevend en vindt het vanzelfsprekend dat Monique op elk moment voor haar klaarstaat. Haar oudere zus houdt zich afzijdig met een veeleisende baan. Haar broertje belt vooral als hij zich zorgen maakt en het niet meer weet... Al met al heeft Monique het gevoel dat ze alles opzij heeft gezet, nog geen bedankje heeft ontvangen en nu zelf thuiskomt in een rommelig huis. Au… een gevoel van ‘niet goed genoeg’ komt naar boven.

Hèhè, even doorademen…

Samen worden we stil. Na een paar minuten nodig ik haar uit om, in de stilte, eens te kijken wat er allemaal op haar is afgekomen de afgelopen weken. Een zieke vader, een ontredderde moeder, een afzijdige zus en een hulpeloos broertje. Stil kijken, waarnemen en ontvangen wat er naar haar toe is gekomen. Puur vanuit waarnemen, puur vanuit ontvangen. Geen goed, geen fout, alleen aanwezig zijn. Dit is het, hier en nu. Welkom, welkom. Adem, adem…

Dat geeft ruimte!

Dat gaf al een boel ruimte. Puur aanwezig zijn bij wat er is, zonder dat je het meteen ‘van jezelf’ maakt. Die ruimte was ook voelbaar in haar woorden: “Het lijkt wel of het door me heen stroomt en zo als een trechter het afvoerputje in gaat.” Mooi! 

De volgende stap…

Vanuit deze ruimte kijken we verder. Ik vraag Monique om het perspectief van haar kleine meisje in te nemen. Hoe waren de afgelopen weken voor haar? Wat heeft ze ervaren? Welke gedachten, sensaties en gevoelens kwamen naar voren? 

“Helpen, helpen, helpen…” Komt als eerste naar boven. Er komt ook een gevoel van spanning en machteloosheid. Daarnaast komt er verdriet. Ook dit ontvangen we, vanuit dezelfde liefdevolle aanwezigheid als hiervoor. Geen goed, geen fout, puur aanwezig zijn. Welkom, welkom.

Het patroon van het kleine meisje…

Hèhè, dat geeft nog meer ruimte. En ja, ze herkent de pijn van het kleine meisje. ”Mag ik er wel zijn…? Ben ik wel goed (genoeg)?” En ook het patroon van zorgen voor, no matter what. Zo doe ik dat… Ok, ook dit ontvangen we allemaal, liefdevol en vanuit aanwezigheid.

De volwassen vrouw…

Tot slot zet Monique de laatste bril op, die van de volwassen vrouw. Hoe kijkt zij naar deze afgelopen weken, wat heeft zij gedaan, hoe heeft zij gehandeld? Ze antwoordt: “Ze heeft heel veel gedaan, heel hard gewerkt…!” 

“Ja, was dat jouw volwassen vrouw?” vraag ik. Monique wordt stil. Ik vraag nu naar haar verantwoordelijkheid als volwassen vrouw. En ze floept eruit: “Ikzelf, natuurlijk… daar ben ik als eerste verantwoordelijk voor...” Ze kijkt me even beduusd aan en wordt weer stil. Een paar tranen rollen over haar wangen… Au, dat ze zichzelf toch zo vergeten was in dit hele verhaal. Dat raakt een gevoelige snaar.Ook dit ontvangen we in liefdevolle aanwezigheid… 

Zelfzorg

Vanuit deze plek van aanwezigheid, kijkt en voelt Monique dieper wat ze nu nodig heeft en hoe ze dat concreet kan realiseren. Hoe komt ze van hieruit in actie? Zorgend voor zichzelf, in verbinding met de ander.

Een paar dagen later…

Als ik Monique de volgende keer spreek, vertelt ze dat ze zich een stuk rustiger voelt, dat ze meer ruimte ervaart. Ze heeft bewust tijd en ruimte voor zichzelf genomen, bewust minder contact met haar familie gehad. Ze heeft zichzelf op de eerste plek gezet. Bijzonder wat er kan veranderen in een paar dagen.

Ook op reis naar de stilte in je lijf...?

Ik nodig je uit om ook eens met mij te reizen naar de stilte van je lijf, de diepte, voorbij de gedachten, sensaties en gevoelens. Zodat het écht stil kan worden… Welkom voor een gratis ‘check-in bij mezelf’ sessie.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.